FOLKLOR DZIECI JAKO PRZEJAW DYSKURSU SUBKULTURY RÓWIEŚNICZEJ

Abstrakt

Punktem wyjścia niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na folklor dziecięcy jako zaniechany obszar problematyki badawczej dotyczącej świata dziecka. Zbyt często (także przez pedagogów) dzieci są postrzegane jedynie jako odbiorcy kultury, dlatego z folklorem dziecięcym kojarzą się przede wszystkim przekazy tradycyjne, tworzone przez dorosłych. Tymczasem przewodnią tezą tego artykułu jest konstatacja, że dzieci w grupach rówieśniczych stanowią odrębną wspólnotę społeczno-kulturową, która tworzy specyficzny dla siebie dyskurs, rządzi się własnymi normami i generuje własny repertuar znaków folkloru. Wychodząc od zdefiniowania kluczowych pojęć, tj. „folklor”, „folklor dzieci”, „wiedza intersubiektywna”, „dyskurs subkultur”, próbuję dokonać opisu mechanizmu tworzenia się i funkcjonowania przejawów folkloru dziecięcego. Celem opracowania jest próba otwarcia ważnych pedagogicznie pól badawczych, takich jak np. źródła, przyczyny i sposoby tworzenia się przejawów folkloru dziecięcego czy społeczne i kulturowe uwikłania/konteksty dyskursu subkultury rówieśniczej.