AMERYKAŃSKA DYPLOMACJA WOBEC GROŹBY ATAKU IRAKU NA KUWEJT, 25 LIPCA — 1 SIERPNIA 1990 ROKU

Abstrakt

W artykule spróbowano odpowiedzieć na pytanie, na ile politycy Stanów Zjednoczonych w przededniu agresji Iraku na Kuwejt byli świadomi zbliżających się tam wydarzeń oraz czy byli w stanie wpływać na politykę Bagdadu i kreować nowe pokojowe rozwiązania. Chciano w nim również pokazać, że trudno winić amerykańską ambasador April Glaspie o to, iż w czasie rozmowy z irackim dyktatorem 25 lipca 1990 roku dała Saddamowi „zielone światło” do ataku na małego sąsiada, bowiem takie samo stanowisko jak ona zaprezentowali nieco później prezydent USA G. Bush w swoim liście do Saddama i podsekretarz stanu J. Kelly, przemawiając w amerykańskim Kongresie. Stany Zjednoczone nie miały wówczas przemyślanej, skutecznej i perspektywicznej polityki ani wobec Iraku, ani całego Bliskiego Wschodu. Czekały, co przyniesie bieg wydarzeń, będąc jednocześnie głęboko zaangażowane w Europie, gdzie trwał demontaż bloku radzieckiego i zjednoczenie Niemiec.