OSOBY CYWILNE W POLSKICH KONTYNGENTACH WOJSKOWYCH — REKRUTACJA I PRZYGOTOWANIE DO WYJAZDU, UWARUNKOWANIA FORMALNO-PRAWNE, RELACJE MIĘDZYLUDZKIE, STATUS WETERANA I ŻYCIE PO MISJI

Abstrakt

Jedenaście lat doświadczeń Polski w operacjach prowadzonych poza granicami kraju z użyciem Sił Zbrojnych RP zaowocowało wieloma rozwiązaniami w zakresie rekrutacji, rozliczania, profilaktyki psychologicznej i medycznej oraz opieki na rodzinami uczestników misji. Działania te, z ustawą o weteranach włącznie, koncentrują się jednak na żołnierzach oraz poszkodowanych uczestnikach misji i ich rodzinach. Badaniom, wsparciu i innym działaniom nie podlegają pracownicy cywilni zatrudniani przez MON na sześciomiesięczne umowy o pracę. Również wsparcie dla większości weteranów nieposzkodowanych jest w praktyce odwrotnie proporcjonalne do ich liczby. Z dziesięciu tysięcy osób, które mogą być objęte statusem weterana (założenia ustawy), tylko około dziesięciu procent stanowią weterani poszkodowani. Artykuł dotyczy problemów procesu rekrutacji, organizacji pracy na misji oraz życia po misji pracowników wojska z perspektywy osobistych doświadczeń zdobytych w latach 2005–2010.