Diagnostyka edukacyjna we współczesnym systemie szkolnym. Pomiar i ocenianie wzrostu kapitału ludzkiego uczniów

Abstrakt

Diagnostyka edukacyjna jest teorią i praktyką rozpoznawania warunków, przebiegu i wyników uczenia się. Ta stosunkowo nowa dziedzina wiedzy szuka jeszcze swego zasadni-czego paradygmatu: nieformalnego czy unormowanego, interwencyjnego czy rozwojowego. Rynek pracy jako miejsce, w którym oferuje się i nabywa zatrudnienie i pozycję za-wodową, tworzy dalekosiężny cel kształcenia. Absolwenci szkół wnoszą tam swój kapitał ludzki, obejmujący kompetencje, wiedzę, doświadczenie, umiejętności i podobne wartości. Taksonomie celów kształcenia – emocjonalna, światopoglądowa, poznawcza i prak-tyczna – porządkują składniki kapitału ludzkiego następująco: 1. dziedzina motywacyjna, 2. dziedzina etyczna, 3. dziedzina doświadczalna, 4. dziedzina fizyczna. Przy takim podejściu kapitał ludzki staje się zadaniem dla uczniów, a umiejętność uczenia się staje się najważniej-szą właściwością kandydatów do pracy.